Melasa była kiedyś znana jako substancja słodząca tańsza niż cukier, a przez to bardziej dostępna. Ma postać ciemnobrązowego syropu, gęstego i lepkiego. Dziś jest znana jako zamiennik substancji słodzących, ma niską zawartość sacharozy (około 50%), której nie opłaca się dokładniej oczyszczać, dzięki czemu nie jest pozbawiana także wartościowych substancji. Tym razem dokładniej przybliżymy jej zalety.
Szczególne właściwości i skład melasy
Jakość i dokładny skład, a zatem i smak melasy zależy od tego, z czego jest ona otrzymywana. Zawiera sporo wody, substancje suche, jak popioły i związki nieorganiczne hamujące w niej rozwój mikroorganizmów, tlenki wapnia, potasu, sodu, magnezu, żelaza, fosforu. Można ją otrzymywać z trzciny cukrowej. Podobno dzięki zawartości polisacharydów (wielocukrów, czyli cukrów złożonych) ma pozytywny wpływ na układ odpornościowy człowieka, stawy, naczynia krwionośne i serce. Beta glukan ma z kolei pobudzać makrofagi, czyli komórki układu odpornościowego do obrony i tym samym wspomagać ochronę organizmu przed szkodliwymi drobnoustrojami.
Dla wegan i nie tylko
Na forach i blogach wegańskich poleca się mleasę jako wartościowy dodatek energetyczny w napojach proteinowych. Przy czym za wartościowsza uznaje się melasę z trzciny cukrowej niż tę z buraków. Jako źródło energii cenią ją sportowcy, rekonwalescenci i osoby z anemią. Ma dobroczynny wpływ na układ nerwowy i krwionośny dzięki swemu składowi mineralnemu (żelazo, wapń) oraz zawartości witamin, zwłaszcza z grupy B. Witaminy niestety traci przy obróbce cieplnej.
Sprawdź najtańsze oferty na: melasa BIO (CENEO.pl)
Warto kupować melasę pochodzącą z upraw ekologicznych, gdyż nie dostarczamy wówczas substancji niepożądanych a jedynie naturalnie występujące w roślinach.
Do czego użyć melasy?
Można ją dodawać do wypieków ciast czy chleba, napojów zimnych oraz gorących, kasz (orkiszowej, jaglanej), ryżu. Nie chcemy przeceniać wartości melasy w codziennej diecie. Można ją jednak potraktować jako ciekawy zamiennik miodów czy syropów słodzących.
Małgorzata Górska
fot. wikipedia
