Dziewanna to popularne zioło, którego właściwości lecznicze znane były już Hipokratesowi. Coraz częściej również gości w naszych ziołowych apteczkach.
W starożytności i średniowieczu dziewanna znana była ze swoich zastosowań magicznych. Miała chronić przed chorobami, uderzeniami piorunów, urokami i złymi duchami. Obecnie jednak najbardziej cenione jest jej zastosowanie lecznicze, a wiedza ta przekazywana z pokolenia na pokolenie.
Dziewannę można spotkać na nieużytkach, łąkach, piaszczystych i kamienistych polach, skrajach lasów i w ogrodach. Łatwo ją dostrzec, gdyż góruje nad innymi roślinami: może mieć nawet 2 m.
Dziewanna w ziołolecznictwie
Surowcem zielarskim są kwiaty (Flos Verbasci). Zawierają wiele związków biologicznie czynnych, m.in.: flawonoidy, karotenoidy, saponiny i substancje śluzowe, glikozyd irydoidowy (aukubina) oraz sole mineralne (m.in. fosfor, wapń, potas, żelazo, krzem).
Dziewanna drobnokwiatowa należy do najpopularniejszych ziół o działaniu wykrztuśnym oraz oficjalnie uznanym skutecznym środkiem na zapalenie oskrzeli. Napar z kwiatów, dzięki swoim właściwościom przeciwbakteryjnym i przeciwwirusowym, stosowany jest przy przeziębieniu i grypie, anginie, nieżycie nosa, stanach zapalnych jamy ustnej i gardła. Wykazuje działanie napotne i powlekające.
Zalecana jest jako lek osłaniający w stanach zapalnych żołądka i jelit. Zawarte w kwiatach związki są skuteczne w leczeniu grypy wywołanej przez wirusy z grupy A2 i B.
Kąpiele z dziewanną łagodzą reumatyzm. Działają na skórę zmiękczająco, kojąco i przeciwzapalnie. Okłady wspomagają leczenie stłuczeń, oparzeń i nerwobóli.
Dziewanna jest rośliną bardzo bezpieczną. Wyciągi z niej można stosować w postaci herbatek, nalewek, olejków, syropów oraz zewnętrznie w formie wymienionych wcześniej kąpieli oraz okładów.
Autorem tekstu jest Mirosław Angielczyk.
