Aloes zwyczajny, zwany barbadoskim (Aloe vera powszechnie znany jako Aloe barbadensis Miller) zawiera ponad 75 składników biologicznie aktywnych, dzięki którym wykazuje skuteczne działanie przy wielu łagodnych dolegliwościach.
Mało kto wie, że aloes ma ponad 240 odmian. Był używany w Egipcie, Asyrii i w całym regionie śródziemnomorskim od czasów biblijnych. Jego lecznicze właściwości opisano między innymi w Papirusie Ebersa z Teb, dokumencie egipskim datowanym na 1550 rok przed naszą erą. Miał być pomocny między innymi w leczeniu ran i przy wypadaniu włosów.
Tradycja użycia aloesu w lecznictwie
Najbardziej poznane jest działanie korzystne dla układu pokarmowego. Indianie amerykańscy stosowali aloes przy zaparciach, kolce, chorobach skóry, robaczycy i infekcjach. Na Trynidadzie i Tobago używano go przy nadciśnieniu tętniczym, a w rejonie Meksyku przy wspomaganiu leczenia cukrzycy insulinoniezależnej. W Chinach poleca się go do leczenia grzybic. Wciąż służy za środek wspomagający leczenie w Indiach zachodnich, południowej Afryce, Japonii.
W Stanach Zjednoczonych oficjalnie uznano go za środek leczniczy w 1820 roku i stosowano go jako środek ochronny i oczyszczający skórę, a w 1930 roku wszedł do użycia klinicznego w leczeniu oparzeń skóry i błon śluzowych po radioterapii. Użycie znalazł on też w kosmetyce, wytwarzaniu kremów nawilżających, szamponów, balsamów łagodzących po opalaniu.
Dlaczego aloes jest skuteczny?
Skojarzone działanie ponad 75 substancji czynnych skutkuje oczywiście działaniem na organizm ludzki. Tabela składników dostępna jest w języku angielskim Dane z tabeli pochodzą z 3. rozdziału książki Herbal Medicine: Biomolecular and Clinical Aspects autorstwa I. F.F. Benzie, I. Wachtel-Galor.
Aloes, aloesowi nie równy?
Dokładny skład zależy od takich czynników jak: odmiana aloesu, klimat, pora roku i wiek rośliny, którą zebrano. Zawartość składników aktywnych w ekstraktach zależy od sposobu przetworzenia. Okazuje się, że jedynie 3 spośród 9 przebadanych ekstraktów żelu od głównych producentów zawierały znaczącą ilość polisacharydu Acemannan uznanego za przeciwwirusowy, przeciwbakteryjny i wspomagający zwalczanie grzybic, bo silnie stymulujący układ odpornościowy organizmu. W składzie aloesu znajdziemy:
- witaminy (kwas foliowy, B1, B2, B6, C, E),
- minerały (wapń, chlor, chrom, miedź, żelazo, magnez, mangan, potas, fosfor, sód i cynk),
- aminokwasy (m.in. alanina, arginina, glicyna, histydyna, izoleucyna, leucyna, lizyna, metionina, prolina, tyrozyna i walina),
- antrachinony,
- enzymy,
- ligniany,
- saponiny (odkażające i ściągające),
- kwas salicylowy (przeciwzapalny, przeciwbólowy).
Przeprowadza się co raz więcej badań standaryzowanych w celu sprawdzenia działania leczniczego produktów aloesowych. Oto przykłady w języku angielskim
Podsumowanie właściwości aloesu
Długa historia stosowania go w lecznictwie pokazuje, że pomaga na wiele łagodnych dolegliwości:
– W badaniach wykazano z całą pewnością, że z całą pewnością lateks aloesowy działa silnie przeczyszczająco.
– Miejscowe stosowanie żelu aloesowego wspomaga gojenie ran oparzeniowych.
– Pewne badania wskazują na obiecujące efekty w regulowaniu poziomu cukru we krwi, przy doustnym stosowaniu żelu aloesowego. Zwłaszcza może zapobiegać nagłym spadkom glikemii.
– Wspomaga leczenie łagodnych stanów zapalnych jelit.
– Stabilizuje przerzuty nowotworowe (potwierdzone badaniem na grupie 50 pacjentów P. Lissoniego z 1998 roku, stosowano nalewkę aloesową: 10% aloe vera, 90% alkoholu 3 razy dziennie po 10ml z melatoniną lub sama melatoninę).
Uwaga: Osoby w ciąży i uczulone na rośliny z rodziny liliowatych (czosnek, cebula) nie powinny stosować aloesu.
Przeciwwskazania
Nie zaleca się stosowania żelu z aloesu na rany pooperacyjne, bo czas gojenia okazuje się dłuższy, bo aż 83 dni, niż przy konwencjonalnym utrzymaniu rany na sucho, gdzie gojenie trwa 53 dni (Schmidt i Greenspoon 1991r.).
W czasopiśmie Nutrition można przeczytać wyniki badań wskazujące na to, że: połączone działanie probiotyków (L.Rhamnosus GG) z żelem z aloesu może wpływać na obniżenie poziom złego cholesterolu (LDL) nawet o 40%, a jednocześnie zaobserwowano wzrost poziomu dobrego cholesterolu (HDL) o 12%.
oprac. Małgorzata Górska
Źródła, więcej informacji:
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK92765/
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19368145
http://biotechnologia.pl/biotechnologia/artykuly/lecznicze-wlasciwosci-aloesu,12778
