Teraz czytasz...
Zioła: zdjęcia i nazwy najpopularniejszych w Polsce ziół
X Targi Ekostyl | reklama | Biokurier.pl
X Targi Ekostyl | reklama | Biokurier.pl

Zioła: zdjęcia i nazwy najpopularniejszych w Polsce ziół

Agnieszka Gotówka
suszone zioła na sznurku

Zioła, zdjęcia i nazwy których tu pokażemy, znają chyba wszyscy. Dla jednych to rośliny lecznicze, dla innych pospolite chwasty. Warto jednak wiedzieć, że w tych niepozornych kwiatach i liściach kryje się mnóstwo składników pozytywnie wpływających na organizm. 

Zioła: zdjęcia i nazwy

Nie ma jak świeże zioła! Są najbardziej aromatyczne ze wszystkich produktów żywnościowych, zawierają wiele cennych pierwiastków. Pasują do sałatek, zup, przystawek, a nawet deserów. Znane są od wieków, również w medycynie naturalnej. Zioła w ogrodzie dodatkowo są piękną ozdobą i przyciągają owady.

W naszym serwisie niejednokrotnie już opisywaliśmy zioła lecznicze. By jednak ułatwić Wam poszukiwania, postanowiliśmy zebrać je w jednym miejscu, podpowiadając od razu, co to za roślina.

Bylica piołun

Bylica piołun (psia ruta, absynt, wermut) to roślina o charakterystycznym gorzkim smaku, która dawniej stosowana była w celu pobudzenia apetytu. Łagodziła też lekkie dolegliwości trawienne.

Rośnie niemal w całej Europie przy zabudowaniach, na rumowiskach oraz jako chwast pól i ogrodów. Rośnie na ok. 1 m. Ma szarozielone listki z drobnymi włoskami. Kwiaty są żółte, zebrane w kuliste koszyczki (tworzą rozłożystą wiechę).

bylica piołun suszona
Bylica piołun

Ziele działa antyoksydacyjne, przeciwgrzybiczo, przeciwdrobnoustrojowo, przeciwnowotworowo, hepatoprotekcyjnie oraz neuroprotekcyjnie. Zawiera tujon, co czyni bylicę piołun rośliną trującą, której stosowanie wymaga ostrożności. W nadmiarze może spowodować uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego albo zaburzenia czynności układu pokarmowego. Nie zaleca się jej stosować w przypadku wrzodów żołądka i dwunastnicy. Jej stosowanie zakazane jest też u dzieci, kobiety w ciąży i karmiące piersią.

Czosnek niedźwiedzi

Czosnek niedźwiedzi (Allium ursinum L., inne nazwy: dziki czosnek, czosnek cygański, cebula czarownic) kwitnie na przełomie marca i kwietnia na terenach o wysokim poziomie wód gruntowych (przede wszystkim w lasach bukowych). Jego nazwa najpewniej pochodzi od ludowego wierzenia, że niedźwiedzie po zimowej hibernacji zjadały tę roślinę, by oczyścić układ pokarmowy i powrócić do sił po zimowym śnie.

Zawiera mnóstwo witamin, zwłaszcza witaminę C, A i E. Jest też źródłem selenu, siarki, manganu i żelaza. Znajdziemy w nim również bakteriobójczą allicynę (wykazuje działanie podobne do tego, jakim wyróżnia się czosnek pospolity, ma przy tym nieco łagodniejszy smak i aromat). Działa przeciwzapalnie, przeciwgorączkowo i wzmacniająco. Wspomaga pracę serca, pobudza wydzielanie soku żołądkowego i żółci.

Warto dodawać go do twarogu i pasty jajecznej. My polecamy przygotować rustykalne bułeczki a’la proziaki z czosnkiem niedźwiedzim.

Sezon na tę roślinę jest dość krótki, więc by zachować jej właściwości, warto zakonserwować czosnek niedźwiedzi w oleju (otrzymamy olej czosnkowy, idealny do sałatek, albo sos pesto w sam raz do makaronów). Można też zrobić kiszony czosnek niedźwiedzi albo nalewkę z czosnku niedźwiedziego.

czosnek niedźwiedzi
Czosnek niedźwiedzi

Ostropest plamisty

Już w starożytnej Grecji i Rzymie ostropest stosowany był przy schorzeniach wątroby i w żółtaczce. O jego dobroczynnych właściwościach rozpisywała się św. Hildegarda. Z młodych liści i łodyg przyrządzano sałatki. Prażone nasiona ostropestu stanowiły substytut kawy, zaś główki kwiatostanów po ugotowaniu zastępowały karczocha.

Nas interesuje jednak fakt, że ostropest plamisty jest jednym z najlepiej przebadanych wśród stosowanych współcześnie ziół. Surowcem leczniczym są dojrzałe owoce pozbawione koszyczków kwiatowych (Fructus Sylibi mariani). Z jej łupin pozyskuje się sylimarynę, wykazującą wysoką aktywność w ochronie komórek wątrobowych przed działaniem związków toksycznych, a jednocześnie pobudzającą jej zdolności regeneracyjne.

Owoc ostropestu ponadto obniża stężenie cholesterolu we krwi i hamuje wytrącanie się blaszek miażdżycowych. Z kolei olej z ostropestu używany jest również w kosmetyce. Regeneruje skórę, reguluje nawilżanie skóry.

Ostropest plamisty na białym tle kwiaty i nasiona
Ostropest plamisty

Jemioła

Jemioła to w Polsce symbol Bożego Narodzenia. Zawieszona pod strzechą miała gwarantować szczęście i powodzenie. Ale mało kto wie, że gałązki jemioły są też cennym surowcem zielarskim. Ten roślinny półpasożyt obfituje w fitosterole, lektyny, polisacharydy, peptydy. Zawiera też cynk, wapń i potas. Jej składniki lecznicze są ściśle powiązane z rośliną, na której bytują. Co ciekawe, kiedyś była uznawana za najlepszy lek na epilepsję. Dziś stosuje się ją na poprawę apetytu i zmniejszenie napięcia.

jemioła
Jemioła

Jemioła obniża ciśnienie krwi i rozszerza naczynia krwionośne. Wspomaga leczenie nadciśnienia tętniczego, miażdżycy, choroby wieńcowej. Obecnie prowadzone są badania, które sugerują zmniejszenie prawdopodobieństwa wystąpienia zawału mięśnia sercowego przy spożywaniu preparatów z wyciągiem z jemioły.

Roślinę zbiera się od grudnia do marca. Substratem są tylko liście i cienkie łodygi bez owoców.

Przeczytaj także ciekawe informacje na temat: Ashwagandha

Lubczyk

Lubczyk ogrodowy pochodzi najprawdopodobniej z Iranu, dziś jednak rośnie na terenie niemal całej Europy i w Ameryce Północnej. Roślinę znali już starożytni Grecy i Rzymianie. Stosowali ją nie tylko po to, by kogoś w sobie rozkochać, ale też w celach prozdrowotnych. Działa rozkurczowo i pomaga na wzdęcia. Łagodzi dolegliwości ze strony układu pokarmowego, bo pobudza wydzielanie soku żołądkowego.

Najbardziej znaną właściwością lubczyku jest jednak jego „moc lubienia”. To chyba jeden z najsilniejszych afrodyzjaków w świecie roślin. Poprawia ukrwienie narządów płciowych, a intensywny zapach liści odpręża i budzi pozytywne skojarzenia.

To też szalenie aromatyczna przyprawa, bez której trudno wyobrazić sobie dobry rosół. Ma bardzo charakterystyczny smak. Nie bez powodu zresztą jest jednym ze składników kostek rosołowych.

Lubczyk właściwości
Lubczyk

 

Rumianek

Rumianek pospolity (lekarski, Chamomilla recutita) rośnie na terenie Europy, Azji, Ameryki i Australii. Jest rośliną jednoroczną. Spotkamy go na polach, nieużytkach, przy zabudowaniach i przydrożach. Nierzadko zdobi łąki kwietne i ogrody w stylu rustykalnym.

Ma  przyjemny, aromatyczny zapach. Bywa jednak mylona z innymi roślinami. Najczęściej ze złocieniem właściwym, potocznie nazywanym margerytką, maruną bezwonną albo rumianem polnym.

rumianek a alergia
Rumianek

Działa przeciwzapalnie, spazmolitycznie, przeciwbólowo, antyseptycznie, uspokajająco. Stosowano go w terapii takich problemów zdrowotnych jak:

  • wzdęcia, biegunki,
  • wrzody żołądka (zmniejsza uszkodzenia błony śluzowej żołądka)
  • bezsenność
  • bóle mięśni, reumatyzm
  • zgaga,
  • niestrawność,
  • ból gardła,
  • zapalenie spojówek.

Babka lancetowata

Babka lancetowata(Plantago lanceolata L.) była stosowana w chorobach dróg oddechowych, zwłaszcza w łagodzeniu objawów przeziębienia. Używano ją też do przemywania ran i pielęgnacji zmęczonych, opuchniętych kończyn i stóp. Obecne w niej substancje działają przeciwzapalnie, wykrztuśnie i ochronnie na podrażnioną błonę śluzową gardła. Przyspieszają też regenerację naskórka.

Roślina występuje niemal w całej Europie. Porasta również północną i środkową Azję. Znajdziemy ją na łąkach, pastwiskach, miedzach i wzgórzach. Dobrze czuje się w towarzystwie koniczyny, lucerny i lnu. Rośnie na glebach lekkich, gliniasto-piaszczystych i przewiewnych. Niestety, powszechne stosowanie pestycydów sprawia, że naturalne zasoby tej rośliny maleją.

  • Sok z liści ziela wzmacnia odporność.
  • Roślina jest też składnikiem cukierków o działaniu przeciwkaszlowym.
  • Łagodzi bóle w klatce piersiowej związane z kaszlem.
  • Babka lancetowata do picia ma też pomagać w astmie i chorobach górnych dróg oddechowych.
  • Młode liście można też dodawać do sałatek. Jest cennym źródłem witamin i soli mineralnych.
  • Susz dodaje się też do ziołowych herbat.
  • Roślina jest też bardzo dobrym składnikiem paszowym zwierząt hodowlanych.
  • Znalazła też zastosowanie w kosmetyce i poleca się ją jako dodatek do kosmetyków przeznaczonych do cery problematycznej.
babka lancetowana na drewnianym tle obok olejek z babki lancetowatej
Babka lancetowata

Lawenda

Jednym z najbardziej popularnych gatunków jest lawenda wąskolistna (lavandula angustifolia), zwana też lekarską. Pochodzi z basenu Morza Śródziemnego i z powodzeniem znosi zimy w naszym klimacie. Jej pędy są dość giętkie, zielone, liście wąskolistne lub lancetowate pokryte gęstym kutnerem w kolorze srebrnym.

Roślina osiąga rozmiary od 50 do 100 cm wysokości. Latem pojawiają się kwiaty, osadzone po 3-5 w pachwinach liści. Mają one kolor fioletowy lub różowy, które pięknie pachną.  Zdarza się, że lawenda kwitnie powtórnie na jesień.

pole lawendy
Lawenda

Wydziela silne olejki eteryczne, które wpływają kojąco na układ nerwowy. Uspokajają organizm, zmniejszają stres i napięcie nerwowe, pomagają w problemach z zasypianiem. Jej uprawa przyciąga owady, zwłaszcza motyle i pszczoły (jest to zresztą roślina silnie miododajna).

Kąpiele w olejku lawendowym osłabiają bóle reumatyczne i dają ukojenie przy walce z zapaleniem pęcherza. Olejek lawendowy ma działanie przeciwbólowe i antyseptyczne. Jest pomocny przy zapaleniu oskrzeli, gardła czy zatok. Pobudza układ odpornościowy i rozszerza naczynia krwionośne.

Czarny bez

Czarny bez (Sambucus nigra) należy do rodziny przewiertniowatych i znany jest też pod nazwami bzowina, bez apteczny, hyćka czy holunder. Rośnie w lasach i zaroślach, ale też w przydomowych ogródkach. Surowcem zielarskim są liście, kwiaty, owoce, a także kora i korzeń, a surowcem użytkowym: liście, kwiaty i owoce. Wykazują działanie:

  • przeciwwirusowe (owoce czarnego bzu),
  • przeciwbakteryjne (zwłaszcza wobec bakterii wywołujących infekcje górnych dróg oddechowych, ale też hamują też wzrost bakterii Helicobacter pylori, która odpowiada m.in. z powstanie wrzodów żołądka),
  • antyoksydacyjne (uszczelnia naczynia krwionośne),
  • przeciwzapalne i immunomodulujące (wyciąg z owoców czarnego bzu zwiększa produkcję cytokin przeciwzapalnych),
  • napotne i wykrztuśne.
Owoc czarnego bzu

Syrop z kwiatów czarnego bzu wzmacnia odporność, łagodzi pierwsze objawy przeziębienia i grypy, a także uszczelnia i wzmacnia naczynia krwionośne. Z kolei owoc czarnego bzu (pestkowce o kulistym kształcie) to bardzo cenne źródło witaminy C. Wspiera pracę górnych dróg oddechowych i łagodzi stany zapalne żołądka i jelit.

Bluszczyk kurdybanek

Bluszczyk kurdybanek to roślina wieloletnia, którą spotkać można na przydrożach i w zaroślach, ale sadzi się ją też na skalniakach. Jest też uważana za pospolity chwast ogrodowy na ziemiach próchniczych, choć jeszcze kilka dziesięcioleci wstecz było to jedno z najcenniejszych ziół leczniczych i przyprawowych.

Bluszczyku kurdybanka używano na różne dolegliwości, m.in.:

  • by pobudzić trawienie (stymuluje wydzielanie żółci oraz soków trawiennych, a także wspiera pracę wątroby),
  • wspomagająco przy nieżytach oskrzeli, kaszlu, astmie,
  • zewnętrznie na problemy skórne (rany, wrzody, trądzik),
  • w leczeniu dny moczanowej (podagry),
  • w procesie oczyszczania i odtruwania wątroby (zawiera składniki chroniące miąższ wątroby przed toksynami).

Bluszczyk ceniono też w kuchni. Roślinę dodawano do wielu potraw, m.in. zup (zwłaszcza rosołu), ale też dań ziemniaczanych i mięsnych. W połączeniu ze szczypiorkiem i koperkiem stanowi dobry dodatek do twarogu.

suszony bluszczyk kurdybanek
Bluszczy kurdybanek

Mniszek lekarski

Choć uważany uważany jest za pospolity chwast i tępiony przez ogrodników, to prawdziwa skarbnica zdrowia! Rośnie na nieużytkach,  poboczach dróg, łąkach czy trawnikach. Zawiera substancje aktywne, głównie należące do fenoli i terpenów. Towarzyszą im węglowodany, białka, nienasycone kwasy tłuszczowe, witaminy oraz minerały.

Mniszek lekarski znalazł zastosowanie w ziołolecznictwie, kuchni, ale też w ogrodnictwie. Wśród podpowiedzi, jak zwalczać mszyce, znajdziemy m.in. przepis na naturalny preparat z mniszka lekarskiego (ok. 400 g świeżych liści zalać 10 l wody i użyć po 3 godzinach).

syrop z mniszka lekarskiego i kwiaty mniszka
Kwiaty mniszka lekarskiego

Dawniej mniszek polecano w leczeniu chorób wątroby i śledziony. Obecne w roślinie składniki wspomagają też zwalczanie drobnoustrojów. Radzą sobie z wieloma bakteriami i grzybami, wzmacniają też układ immunologiczny. Działają przeciwzapalnie. Wykazują też zdolność hamowania wzrostu komórek nowotworowych (ekstrakt z korzeni hamował wzrost liczny komórek raka piersi, natomiast ekstrakt z liści hamował inwazję komórek raka prostaty).

W naszym serwisie znajdziesz podpowiedzi, jak zrobić syrop z mniszka lekarskiego.

Wrotycz

Wrotycz pospolity (łac.  Tanacetum vulgare L.) to bylina należąca do rodziny astrowatych. Rośnie na nizinach wzdłuż poboczy dróg, na brzegach rzek, lasów i zarośli, ale też na ścieżkach, gruzowiskach, w dolinach potoków i na łąkach. Jest mrozoodporna. Kwitnie od czerwca do końca sierpnia.

Roślinę stosowano jako środek leczniczy w zaburzeniach żołądkowych, niestrawności, wzdęciach i wrzodach żołądka. Wykorzystywano ją też do zwalczania robaków obłych w układzie pokarmowym (glisty i owsiki). Przynosiła ulgę przy naciągnięciu ścięgien i bólach reumatycznych. Pomagała też przy chorobach pasożytniczych (np. nużeniec, wszawica, świerzb).

Wrotycz ma bardzo intensywny zapach. Bywa wykorzystywany jako naturalny środek (repelent) odstraszający owady, np. komary.

wrotycz w wiklinowym koszu
Wrotycz

Zawiera tujon – organiczny związek chemiczny należący do terpenów – który przyjmowany w większych dawkach odpowiada za wzmożoną czynność kory mózgowej, co objawia się niepokojem ruchowym i drażliwością. W przypadku zatrucia pojawiają się psychoza i stany podniecenia.

Kolendra

Kolendra znalazła zastosowanie głównie w kuchni, ale posiada też właściwości zdrowotne. Zawiera przeciwutleniacz, który zapobiega wchłanianiu się tłuszczów zwierzęcych.

Badania dowiodły, że kolendra pomaga we wszelkiego rodzaju dolegliwościach żołądkowych – w niestrawności, wzdęciach i  biegunce. Słaba herbatka z kolendry może być stosowana na kolki u dzieci w wieku poniżej 2 lat (jest bezpieczna dla niemowląt). Uśmierza też ból.

Nasiona kolendry mają łagodny, ciepły i słodkawy smak, z delikatną nutką skórki pomarańczowej. Liście doskonale komponują się z wieloma ostrymi potrawami z Indii, Meksyku i Bliskiego Wschodu. Nam kolendra kojarzy się przede wszystkim z guacamole, bo bez niej ta potrawa nie istnieje.

Szczypiorek

Szczypiorek jest popularnym składnikiem kuchni europejskiej ze względu na delikatny smak. Świetnie sprawdza się do kanapek, ale też dobrze uzupełnia smak innych dań. Zawiera spore ilości witaminy C. Jest też cennym źródłem witamin z grupy B (w tym kwasu foliowego) oraz witaminy A.

W szczypiorku ukrytych jest też sporo innych korzystnych dla zdrowia składników: olejek lotny ze związkami siarki (który odpowiada za specyficzny zapach szczypiorku), duża ilość sodu, łatwo przyswajalny magnezfosfor i wapń oraz potas. Roślina wyróżnia się także dużą zawartością żelaza. Pod tym względem szczypiorek znajduje się na drugim miejscu wśród warzyw i owoców (po szpinaku). Roślina ma też dużą aktywność antyoksydacyjną.

Działa jak naturalny bakteriostatyk (hamuje rozwój chorobotwórczych mikroorganizmów). Ułatwia też trawienie  i obniża ciśnienie krwi.

pęczek szczypiorku na drewnianej desce

Majeranek

Znana przyprawa w postaci suszonej lub świeżej. Majeranek jest zazwyczaj używany w kuchni europejskiej. Dodaje się go do sosów rybnych, małży, owoców morza, sosów na bazie masła i pomidorów, sałatek, octu, sosów grzybowych i do bakłażana.

Przyprawa jest cennym środkiem leczniczym.

Ziele majeranku posiada działanie żółciopędne, wiatropędne oraz przeciwwirusowe. Napar z ziela spożywany po obfitych i tłustych posiłkach ułatwia ich trawienie oraz likwiduje uczucie ciężkości i przejedzenia

– mówi dr n. farm. Marek Ellnain, autor książek „Konfekty, morselki, syropy i inne zdrowe łakocie z serwantki farmaceuty” oraz “Nalewki z piwniczki farmaceuty“.

W majeranku znajdziemy m.in. magnez, który reguluje czynność nerwów i mięśni, a także potas, żelazo i cynk. Stanowi też dobre źródło witaminy A i witaminy C. Olejek majerankowy wykazuje właściwości antybakteryjne w stosunku do bakterii gram-dodatnich (Staphylococcus ureus) i słabiej gram-ujemnych (Escherica coli). Przyprawa bywa stosowana pomocniczo przy biegunkach.

W Niemczech majeranek nazywany jest „kiełbasianym ziołem” i jest używany wraz tymiankiem i innymi przyprawami w różnych rodzajach kiełbas. Zazwyczaj dodaje się go na końcu gotowania, aby zachować jego delikatny smak. Pasuje do warzyw, m.in. kapusty, ziemniaków i fasoli. Nasiona tego zioła są używane do aromatyzowania słodyczy i produktów mięsnych.

Bazylia

Aromat bazylii sprawia, że jest ona idealnym uzupełnieniem pomidorów, stąd często jest określana jako „zioło pomidorowe”. Stanowi doskonały dodatek do bakłażana, cukinii i szpinaku. Dodając bazylię w ciągu ostatnich 30 min gotowania, poprawiamy smak zup przygotowywanych z roślin strączkowych (grochu, soczewicy).

Bazylia ma działanie łagodzące, wzmacniające układ pokarmowy, pobudza też apetyt i przyśpiesza procesy trawienne. Ma działanie rozkurczowe i wiatropędne, zapobiega też wzdęciom.

Tymianek

Tymianek charakteryzuje się ostrym, ciepłym, pikantnym i przyjemnym aromatem. Jego smak jest ostry i odświeżający oddech, do czego przyczynia się obecność lotnego olejku, tymolu.

Ma działanie rozgrzewające. Pobudza też wydzielanie się śluzu w płucach. Jest pomocny przy zaparciach. Zapobiega zakażeniom bakteryjnym, grzybiczym i wirusowym. Oba jego składniki – tymol i karwakrol – działają rozluźniająco na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego.

Tymianek wykazuje silne działanie wykrztuśne, stąd warto po niego sięgać przy pierwszych objawach przeziębienia przebiegających z kaszlem i katarem. Ułatwia „odkasływanie”, działa też odkażająco i przeciwbakteryjnie. Jego działanie uzupełnia podbiał, łagodząc objawy chrypki i zapalenia gardła.

tymianek

Nie bez powodu tymianek (ziele) oraz olejek tymiankowy znajdują się w składzie wielu preparatów stosowanych do inhalacji w syropach, kroplach i tabletkach przeciwkaszlowych. Stosuje się je w leczeniu przewlekłych nieżytów gardła i krtani, suchego, uporczywego kaszlu i chrypki.

Pokrzywa

Posiada wiele substancji czynnych takich jak kwasy organiczne, witaminy C, K, B2. Zawiera również sole mineralne, co w praktyce oznacza, że można nią uzupełniać nieznaczne braki minerałów.

Pokrzywa, zwłaszcza młoda, idealnie nadaje się jako składnik wiosennych sałatek i zielonych koktajli (w smaku przypominają szpinak). Młode listki można również udusić na maśle z dodatkiem ulubionych przypraw m.in. czosnku, odrobiny cebuli i ziół. Dodaje się je także do farszów mięsnych, twarogu oraz innych potraw. W naszym serwisie znajdziecie przepis na naleśniki pokrzywowe z pieczarkami i tymiankiem.

wiosenna pokrzywa w wiklinowym koszu

Picie herbaty z pokrzywą wpływa szczególnie dobrze na osoby osłabione, starsze oraz małe dzieci. Poleca się ją w łagodnych stanach zapalnych pęcherza lub przewodu pokarmowego, kamicy moczowej oraz nieżycie żołądka i jelit.

Dziurawiec

Dziurawiec zwyczajny to dość popularna roślina, która rośnie na suchych łąkach, ugorach, przy skrajach lasów. Współczesne ziołolecznictwo potwierdziło wielostronne działanie dziurawca używanego w postaci naparów, wyciągów, mieszanek i preparatów ziołowych. Posiada właściwości antybiotyczne i działa przeciwbiegunkowo.

Roślinę stosowano w leczeniu ran i owrzodzeń oraz przy zaburzeniach przemiany materii. Znano również jej działanie uspokajające i poprawiające nastrój.

kwiat dziurawca

Ziele dziurawca zawiera również, olejki eteryczne, żywice, kwasy organiczne, pektyny, cholinę, sole mineralne, cukry, witaminy A i C. Działa rozkurczająco na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego, dróg żółciowych i naczyń krwionośnych oraz posiada właściwości przeciwbakteryjne, zarówno po podaniu doustnym, jak i zewnętrznie na skórę.

Kwiat lipy

Kwiat lipy to ceniony od dawna naturalny sposób na gorączkę i przeziębienie. Pomaga wyleczyć anginę, grypę, zapalenie gardła czy oskrzeli. Często stosowany w celu złagodzenia nieprzyjemnych dolegliwości żołądkowych. Działa ściągająco na błony śluzowe przewodu pokarmowego i przeciwdziała biegunkom. Herbata polecana jest także na zgagę.

Szałwia

Szałwia to mocno rozgałęziona roślina, posiadająca silny zapach przypominający aromat kamfory. Surowcem zielarskim szałwii są liście, w których znajdziemy olejki lotne (posiadające cyneol, pimen, tujon i kamforę), jak również garbniki, witaminę B1 i kwas nikotynowy.

Działa przeciwzapalnie i antyseptycznie, obniża poziom cukru we krwi oraz pobudza wydzielanie soku żołądkowego, łagodzi bóle brzucha i wzdęcia, wzmaga perystaltykę jelit.

Ziołowe Smaki

Szukasz przepisów na wykorzystanie ziół w kuchni? Z pomocą przyjdzie Ci wyjątkowa publikacja Katarzyny Kosmali. Autorka zgromadziła wiele receptur na potrawy, każdy z przepisów zawiera dodatek łatwo dostępnego zioła. Sprawdź: Ziołowe smaki

Ten serwis używa cookies. Korzystając z niego wyrażasz zgodę na używanie cookie, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Sprawdź naszą politykę prywatności.

Żadne materiały z tej strony nie mogą być jakikolwiek sposób powielane bez pisemnej zgody redakcji.