Leczo to gęste danie jednogarnkowe, które cieszy się dużą popularnością w wielu krajach. Jakie składniki zawiera? Co warto dodać? Na co zwrócić uwagę podczas przygotowania? Zapraszamy do lektury
Skąd pochodzi leczo
Oczywiście z Węgier. W tamtejszej tradycji przygotowywanie leczo jest pretekstem do wspólnego gotowania. Często przygotowuje się je na świeżym powietrzu, w dużym żeliwnym kotle zwanym „bogrács”, zwłaszcza podczas zbiorów papryki czy rodzinnych spotkań na wsi.
Jakie warzywa dodaje się do leczo?
Aby jednak leczo zachowało swój autentyczny smak i charakter, warto pamiętać o kilku zasadach, które sprawiają, że każda wersja – tradycyjna lub nowoczesna – smakuje równie doskonale:
- używaj świeżych warzyw – najlepsze efekty osiągniesz, gdy wybierzesz sezonowe papryki i pomidory, dojrzewające w słońcu.
- zachowaj proporcje – w klasycznym leczo papryka i cebula tworzą bazę, a pomidory są jedynie dodatkiem, który nadaje soczystość.
- nie przesadzaj z dodatkami – jeśli zależy Ci na wersji bliższej oryginałowi, ogranicz liczbę składników do minimum.
- dobierz odpowiedni tłuszcz – smalec lub tłuszcz z boczku dodają potrawie głębi i autentycznego węgierskiego aromatu. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby wykorzystać też wysokiej jakości oliwę.
- podawaj z prostym dodatkiem – tradycyjnie leczo serwuje się z świeżym pieczywem, ryżem lub kaszą, by nie przytłaczać jego smaku.
Dzięki tym prostym zasadom możesz nie tylko odtworzyć smak klasycznego leczo, ale też nadać mu własny charakter.
Nasza porada: Zwróć uwagę na jakość świeżych warzyw i mielonej papryki. Polecamy wykorzystywanie składników z certyfikatem BIO, sprawdź jak je poznać.
Szukasz inspiracji na potrawy z papryki? Sprawdź dżem z papryki
Co można podać do lecza? Leczo po polsku
Z biegiem lat leczo, znane pierwotnie jako węgierskie Lecsó, zaczęło przekraczać granice swojego kraju, zdobywając popularność w całej Europie Środkowej. Dziś potrawę tę znajdziemy nie tylko na Węgrzech, ale również w Czechach, na Słowacji, w Polsce, Austrii i Niemczech. Każdy z tych krajów wprowadził do niej własne modyfikacje, tworząc liczne regionalne wersje. Jednak to właśnie Polska adaptacja leczo stała się jedną z najbardziej rozpoznawalnych i lubianych, zwłaszcza w sezonie letnim, kiedy świeże warzywa są łatwo dostępne i pełne smaku.
W polskich domach leczo przeszło metamorfozę. Z lekkiego, warzywnego ragout zamieniło się w sycące, domowe danie jednogarnkowe, często przypominające gulasz. Do klasycznej bazy z papryki, pomidorów i cebuli zaczęto dodawać cukinię, kiełbasę, boczek, pieczarki oraz różnokolorowe odmiany papryk. Coraz częściej wykorzystywane są też pomidory z puszki, które pozwalają przygotować leczo również poza sezonem. Dzięki tym zmianom potrawa stała się bardziej pożywna i uniwersalna, idealna zarówno na obiad, jak i na kolację.
Konsystencja polskiego leczo jest zazwyczaj gęstsza i bardziej treściwa niż w oryginale – to efekt dłuższego duszenia warzyw i dodatku mięsa. Wielu kucharzy uważa, że taka forma potrawy zbliża ją do tradycyjnego gulaszu, choć mistrzowie kuchni, tacy jak Robert Makłowicz, zwracają uwagę, że nadmiar dodatków może oddalić danie od jego pierwotnego charakteru. W klasycznej węgierskiej wersji leczo powinno bowiem pozostać prostym, warzywnym daniem o wyrazistym smaku papryki.
Obecnie leczo to jedno z najczęściej przygotowywanych dań domowych, które można dopasować do własnych upodobań i sezonowych składników. Kolorowe, aromatyczne i rozgrzewające leczo doskonale wykorzystuje bogactwo letnich warzyw.
Sprawdźcie przepis na leczo wegańskie
